ესე ქართული ენის მასწავლებლის ღირშესანიშნავი დავალებისთვის სათაურით: "მტრობა და ღირსება"
"დედამიწას სიყვარული ატრიალებს, დომენიკო" - სოციალურ ქსელში საკმაოდ პოპულარული ეს ფრაზა გურამ დოჩანაშვილის საკულტო ნაწარმოებში "სამოსელი პირველი" გვხვდება და გვახსენებს, რომ პლანეტის სიცოცხლე ამ უდიდეს გრძნობაზეა დამოკიდებული.
მიუხედავად ამ თეზისა, მე ვფიქრობ, რომ სამყაროში მტრობას არანაკლებ მნიშვნელოვანი როლი ენიჭება. ბევრი კამათი შემხვედრია იმაზე, თუ რომელი უფრო ძლიერი გრძნობაა - სიყვარული თუ სიძულვილი. ამ დილემაში ორივე პოზიციისთვის მოიძებნება არგუმენტების მელ წყება, თუმცა ეს არც ერთს აკნინებს და არც მეორეს.
ვაჟა-ფშაველას უკვდავი სიტყვები - "ცუდას რად უნდა მტერობა, კარგია მუდამ მტრიანი" - დღესაც აქტიური პოლემიკის საგანია. ეს არ უნდა გავიგოთ ისე, თითქოს ადამიანს რაც უფრო მეტი მტერი ჰყავს, მით უფრო ღირსეული პიროვნებაა და დამატებით ფაქტორებს მნიშვნელობა არც აქვს. სინამდვილეში, ისაა მნიშვნელოვანი, თუ რა კატეგორიის ხალხი ითვლება შენს მოძულედ.
მგოსნის ეს მოსაზრება მხოლოდ მაშინაა მართებული, როცა საზოგადოების მავნე ნაწილი გმტრობს. მაშინ, როცა ისეთი ადამიანები გამუნათებენ, როგორთა აზრსაც შენ არად აგდებ, ხვდები, რომ რაღაცას სწორედ აკეთებ.
რა თქმა უნდა, ღირსების საკითხი მეტოქეობის დროსაც კი გასათვალისწინებელოა. შუღლმა და ბოღმამ, რაც არ უნდა სამართლიანი იყოს იგი, პიროვნებას საკუთარი სახე არ უნდა დააკარგინოს. მტრებს შორის ვაჟკაცური დამოკიდებულების მაგალითი ისტორიასა თუ ლიტერატურაშიც მრავლად გვხვდება.
No comments:
Post a Comment